01/12/2020 (van Wolfgang Wodarg – hier ook samen met advocaat Reiner Fuellmich)
Samen met het voormalige hoofd onderzoek van Pfizer, Dr. Michael Yeadon, heb ik op 1 december 2020 bij het EMA, het Europees Geneesmiddelenbureau dat verantwoordelijk is voor de goedkeuring van geneesmiddelen in de hele EU, een aanvraag ingediend voor de onmiddellijke opschorting van alle SARS CoV-2-vaccinstudies, met name de BioNtech/Pfizer-studie over BNT162b (EudraCT-nummer 2020-002641-42).

Originele bron op Wodarg.com: Deutsch – English

Petitie

We dringen erop aan, dat deze studies slechts dan worden hervat – ter bescherming van het leven en de gezondheid van de vrijwilligers – als er een opzet voor een studie beschikbaar komt, die geschikt is om de aanzienlijke veiligheidsproblemen aan te pakken, die door een toenemend aantal gerenommeerde wetenschappers tegen het vaccin en de opzet van de studie worden opgeworpen.

Als indieners van het verzoekschrift (petitie?) eisen wij enerzijds, dat er vanwege het bekende gebrek aan nauwkeurigheid van de PCR-test een zogenaamde Sanger sequencing wordt gebruikt voor een serieus onderzoek. Dit is de enige manier om betrouwbare uitspraken te doen over de effectiviteit van een vaccin tegen Covid-19. Op basis van de vele verschillende PCR-tests van zeer uiteenlopende kwaliteit kan noch het risico op ziekte, noch een mogelijk vaccinatievoordeel met de nodige zekerheid worden vastgesteld. Alleen al daarom zijn dergelijke tests van vaccins op mensen op zich onethisch.

Bovendien moeten we op voorhand uitsluiten dat risico’s die al bekend zijn uit eerdere studies, en die deels voortkomen uit de aard van de coronavirussen, een gevaarlijk effect kunnen hebben. Onze bezorgdheid heeft met name betrekking op de volgende punten:

• De vorming van zogenaamde “niet-neutraliserende antilichamen” kan leiden tot een overdreven immuunreactie, vooral wanneer testpersonen na vaccinatie blootgesteld raken aan het echte, “wilde” virus. Deze zogenaamde antilichaam-afhankelijke versterking (antibody-dependent amplification – ADE) is al lang bekend uit experimenten met bijvoorbeeld coronavaccins bij katten. In de loop van deze experimenten stierven alle katten die de vaccinatie aanvankelijk goed verdroegen na besmetting met echte coronavirussen. Deze overreactie wordt verder aangemoedigd door versterkings-middelen.
• Van de vaccinaties wordt verwacht dat ze antilichamen tegen de spike eiwitten? (spike proteins) van SARS-CoV-2 produceren. Spike proteïnen bevatten echter ook syncytine-homologe proteïnen, die essentieel zijn voor de vorming van de placenta bij zoogdieren zoals de mens. Het is essentieel om uit te sluiten, dat een vaccin tegen SARS-CoV-2 een immuunrespons tegen syncytine-1 kan uitlokken, anders zou het tot onvruchtbaarheid van onbepaalde duur kunnen leiden bij gevaccineerde vrouwen.
• De mRNA-vaccins van BioNTech/Pfizer bevatten polyethyleenglycol (PEG). 70% van de mensen ontwikkelt antilichamen tegen deze stof – wat betekent dat veel mensen allergische, mogelijk fatale reacties op het vaccin kunnen ontwikkelen.
• De veel te korte duur van de studie laat geen realistische inschatting toe van de lange termijn effecten. Net als bij de narcolepsiegevallen na de vaccinatie tegen de Mexicaanse griep, zouden lange termijn effecten pas worden waargenomen als het al te laat is voor miljoenen gevaccineerde mensen, in het geval er een noodvaccinatie wordt gepland. De regeringen zijn van plan miljoenen gezonde mensen aan onaanvaardbare risico’s bloot te stellen en hen te dwingen zich te laten vaccineren door middel van discriminerende beperkingen voor niet-gevaccineerde mensen.

Ondanks al het voorgaande heeft BioNTech/Pfizer blijkbaar op 1 december 2020 een aanvraag voor noodgoedkeuring ingediend. Wetenschappelijke verantwoordelijkheid dwingt ons om deze actie te ondernemen.

Geen wonder dat ze hun eigen aandelen snel verkopen!

HIER is een ontnuchterend wetenschappelijk commentaar in het British Medical Journal (BMJ) over de euforische aankondiging van vaccinfabrikanten, dat ik met plezier HIER in het Duits weergeef.

Om slechts één geval van Covid-19 te voorkomen, moeten 256 mensen worden gevaccineerd met het BioNTech/Pfizer-vaccin. Met MODERNA zou het er 177 zijn, dus de risicovolle genetische “vaccinaties” helpen slechts 0,35% en 0,56% van de gevaccineerde mensen. Dit is een extreem slechte baten-risico verhouding.

Want de andere 255 of 176 mensen hebben geen baat, maar ze wel worden blootgesteld aan de ongewenste bijwerkingen van de vaccins, wat die ook mogen zijn en wanneer die ook mogen verschijnen. Een topmanager van Pfizer heeft waarschijnlijk geraden dat anderen beter kunnen rekenen dan veel overheden en zou diezelfde dag nog miljoenen eigen aandelen hebben verkocht.

De test die Moderna vandaag met een grote pers heeft gepresenteerd, heeft een vergelijkbaar laag beschermend effect tegen Covid-19, een infectie die niets meer is dan een onderdeel van de jaarlijkse griep.

Covid-19 – een zaak voor medische detectives

De SARS-CoV-2 PCR-test: niet-specifiek, medisch nutteloos, maar angst veroorzakend.

Vanwege het grote belang van het feit dat Covid-19 voorkomt, moet speciale aandacht worden besteed aan de SARS-CoV-2 PCR-test – het enige beschikbare instrument om het virus te meten en om überhaupt over een nieuwe verspreiding te kunnen praten. Mijn oordeel hierover is sinds eind februari niet veranderd: Zonder de PCR-test voor SARS-CoV-2-virussen, ontworpen door Duitse wetenschappers, zouden we geen corona “epidemie” hebben vastgesteld of zelfs een “pandemie”.

Nadat de WHO het had aanbevolen (“niet voor medische diagnostische doeleinden”), werd de test in het hele land gebruikt in een poging om fragmenten van het SARS-virus te vinden. Een instelling in China, waarvan de naam niet is genoemd door een van de ontwikkelaars van de PCR-test, Prof. Drosten, bevestigde tijdens een interview op de Duitse openbare radio “Deutschlandfunk” aan deze viroloog dat de door hem gebruikte test het SARS-fragment vond dat ze zochten in het Wuhan SARS-virus.

Mijn beoordeling van deze test, die niet officieel is geaccrediteerd en niet is goedgekeurd voor medische doeleinden en nu wordt gebruikt om wereldwijd naar “gevallen” te zoeken, is als volgt:

Hoe kan een test die positief uitpakt voor de vele verschillende SARS-virussen van vleermuizen, honden, tijgers, leeuwen, huiskatten en mensen, die veranderen en zich al vele jaren wereldwijd verspreiden, specifiek worden genoemd voor de opsporing van een, naar verluidt, slechts vier maanden oude SARS-CoV-2?

Blijkbaar is het een gevoelige test die te veel positieve resultaten oplevert. Daarom kan het ook veel – ondertussen natuurlijk gerecombineerde – SARS-achtige ziekteverwekkers opsporen. Dit ontkent niet dat de virussen van Wuhan daar ook bij hoorden.

De test lijkt echter ook eerdere SARS-varianten te meten die voortdurend veranderen, snel van gastheer kunnen veranderen en niet in de databases van virologen worden gevonden. Deze werden en worden echter duidelijk niet als buitengewoon gevaarlijk beschouwd.

Hoe weten we dan, dat de discrepantie tussen de vele onschuldige infecties en de weinige ernstiger versies niet te wijten is aan het feit, dat verschillende varianten net zo makkelijk worden gevonden met de gebruikte test? Vooral omdat het zelfs voor dierlijke varianten positief blijkt te zijn!

Een positief – hoewel mogelijk betekenisloos – testresultaat is echter altijd beangstigend en veroorzaakt een onmiddellijk en voorspelbaar gerelateerd gedrag van zowel de getroffenen als de verantwoordelijken. De wijdverbreide tests, de fixatie op beademingsproblemen, het leegmaken van de klinieken voor de aangekondigde vloed van Covid-19 slachtoffers en triage-oefeningen veroorzaakten paniek en garandeerden zo de gehoorzaamheid van een sterk geïntimideerde bevolking.

Hoe de angst levend te houden

Toen het steeds duidelijker werd – nog voor de lockdownmaatregelen – dat Duitsland waarschijnlijk grotendeels gespaard zou blijven, domineerden twee nieuwe buitenlandse beelden van horror de berichtgeving in ons land en zorgden ervoor dat angst en gehoorzaamheid bleven bestaan: doodskisten en dodelijke chaos in veel Italiaanse en Spaanse ziekenhuizen, koelcontainers vol met lijken en massagraven in New York. De conclusie was, dat het toch een gevaarlijke epidemie moest zijn.

Het is echter onwaarschijnlijk dat hetzelfde virus in Hamburg zoveel onschadelijker is dan in New York. Daar moeten andere redenen voor zijn.

Daarom heb ik mijn onderzoek gericht op deze nieuwe aandachtspunten van de recente ontwikkelingen. Misschien, hoopte ik, zou het dan makkelijker te begrijpen zijn waarom veel regeringen blijven praten over de dreiging van een “tweede golf” en de voortdurende noodzaak van een lockdown.
Op dit moment is de redenering dat de maatregelen min of meer moeten worden gehandhaafd totdat de hele bevolking door vaccinatie kan worden gered. Er wordt anderhalf jaar van “nieuw normaal” geëist, zonder feestdagen, vieringen, culturele en sportieve evenementen terwijl verplichte vaccinaties, verplichte tests, tracking en immuniteitsapplicaties in het worden vooruitzicht gesteld.

Maar waarom? Hoe kan de regering zo zeker zijn, dat ze het nodig vindt om essentiële onderdelen van de basiswet in te trekken, de middenklasse failliet te laten gaan en arbeiders en werknemers werkloos te laten worden? Wat staat ons nog meer te wachten?

Medische Detectives: Een diepere blik onder het oppervlak

De uitdaging is om uit te vinden wat er bijvoorbeeld in Noord-Italië, Spanje of New York is gebeurd. Om dit te begrijpen is meer onderzoek nodig dan wat er in de normale epidemiologie wordt geleerd. In Baltimore, op de nu helaas institutioneel gecorrumpeerde Johns Hopkins University, heb ik vroeger een intensieve epidemiologische opleiding gevolgd, die mij veel methodologische kennis heeft opgeleverd. Er was ook een tak genaamd “Medical Detectives”.

Hier kon men van de geschiedenis en aan de hand van talrijke goed onderzochte gevallen leren hoe gevolgen voor de gezondheid kunnen ontstaan, bijvoorbeeld door put- of voedselvergiftiging, en welke trucs het moeilijk maken om natuurlijke van door de mens veroorzaakte of zelfs criminele oorzaken te onderscheiden. Medische detectives ??– iedereen kent het van misdaadromans – hebben daders en slachtoffers, motieven en moordwapens, alibi’s en klanten.

Een ziekte – zelfs één die door de WHO wordt verklaard – kan een “nep” zijn. In de gevallen van de vogelgriep en de varkensgriep heb ik de gewetenloze en corrupte machinaties ?? van farmaceutische en vaccinindustrie gezien en onderzocht. Keer op keer is er angst om gezondheidsredenen gecreëerd om miljarden aan overheidsgeld in de particuliere sector te pompen met gevaarlijke producten.

Daarom kan men ook vragen stellen over Covid-19: Zou er iets anders achter de voortdurende angst van het publiek kunnen zitten? Qui bono? Wie heeft er baat bij de angst?

Virologen wederom als angstverspreiders

Naast de WHO zijn de fear-mongers weer enkele virologen die ik al uit het verleden ken. De meeste van hen – en dit is helaas al het “nieuwe normaal” overal in medische instituties ?? – hebben een nauwe samenwerking opgebouwd met de farmaceutische industrie of andere investeerders.

Tegenwoordig is het makkelijker om professor te worden, als je vaardigheden hebt getoond in het verkrijgen van fondsen van derden. De wetenschap is gewend geraakt aan “bedrog”, en de universiteiten maken dit gemakkelijker door ondoorzichtige spin-offs, publiek-private partnerschappen of samenwerking met vermeende charitatieve stichtingen.

De afdeling virologie van de Berlijnse Charité wordt gesteund door de Bill en Melinda Gates Foundation met betrekking tot Covid-19. Een co-auteur van de PCR-test van Drosten et al. is de CEO van het biotechbedrijf TIB Molbiol, dat nu in toenemende mate tests produceert en voor miljoenen verkoopt. Dit zijn echter detectieve secundaire bevindingen die bij lange na niet verklaren wat deze wereld op zijn kop zet.

De meerderheid van de deskundigen kan niet langer ontkennen dat het besmettingsgevaar in Duitsland en zijn buurlanden al voorbij is, zonder zichzelf voor de rest van hun carrière in verlegenheid te brengen. ?? En toch zijn er mensen in regeringen, openbare ambten en de wetenschappelijke gemeenschap die ons willen opsluiten met angst en ons blijven betuttelen.

Mijn ergernis over deze medisch onbegrijpelijke paniekzaaierij en over vele epidemie-hygiënische onzinnige autorisaties en vrijheidsbeperkende, disciplinaire maatregelen gaat ook gepaard met de nieuwsgierigheid van een “medische detective” die zich zorgen maakt over mogelijke verborgen motieven. Desalnietemin wil ik hier niet ingaan op de politieke of economische achtergrond. De tijd daarvoor zal waarschijnlijk uiteindelijk wel komen. Bovendien is het niet mijn vakgebied.

Hebben we te maken met een “tweede golf”?

De vraag die ik me stel is: hoe was het mogelijk om dergelijke horrorscenario’s te creëren met een ogenschijnlijk relatief onschuldige ziekteverwekker, waarbij critici moeiteloos konden worden geëlimineerd en de angst in de bevolking voortdurend kon worden gevoed door de media?

Ik zou ook graag willen weten op basis van welk wetenschappelijk bewijs de Duitse bondskanselier, haar minister van Volksgezondheid, haar “gekozen viroloog” en anderen blijven verkondigen: “De tweede golf moet nog komen. Het zal nog vele maanden duren. We moeten niet op vakantie gaan. We moeten bereid zijn om in de toekomst vanuit huis te werken. We moeten allemaal worden getest, getraceerd en gevaccineerd met een medicijn dat nog moet worden getest.” Hoewel dit alles al is vastgelegd in het script met de titel “The first modern pandemic”, gepubliceerd door Bill Gates op 23 april, wordt het daar ook niet op medische wijze uitgelegd.

Een hint uit New York

Op 31 maart kreeg ik een belangrijke tip: de New Yorkse intensive care arts Dr. Cameron Kyle-Sidell had zijn collega’s met een verbazingwekkende observatie gealarmeerd. Hij rapporteerde:

“De patiënten die ik op mijn ICU zag, het waren geen Covid-19 patiënten. Ze hadden geen tekenen van een longontsteking, maar zagen er eerder uit als passagiers in een vliegtuig, dat plotseling de druk verloor op grote hoogte.”

Daarom moest het een verstoring zijn van het zuurstoftransport in het bloed. Ik heb de verschillende bekende oorzaken van dergelijke symptomen achter elkaar onderzocht en aangekruist als ze door het verloop van de ziekte niet meer in aanmerking kwamen. De meest waarschijnlijke oorzaak leek een snelle hemolyse te zijn, een vernietiging van de erytrocyten (rode bloedcellen) die zuurstof in de longen uitwisselen voor Co2 om uit te ademen en zo de zuurstof naar elke hoek van ons lichaam te transporteren. Patiënten voelen zich dan verstikt, ademen zeer snel en met grote inspanning.

We weten wat we in zo’n geval moeten doen, want het wordt ons in het vliegtuig voor elke start getoond: Zuurstofmaskers vallen van het plafond en brengen verlichting tot alles weer normaal is. Dit is precies wat de patiënten in New York het beste heeft geholpen. Intubatie en beademing?? daarentegen waren verkeerd en hebben op veel plaatsen mensen gedood.

De Nigeriaanse dood in Zweden

Ik wist van een dergelijk geval met dezelfde raadselachtige symptomen, die in 2014 door Zweedse pneumologen waren beschreven bij een jonge patiënt uit Nigeria die aan de ziekte was overleden. Op dat moment werd een enzymdeficiëntie vermoed, en achteraf inderdaad als doodsoorzaak gevonden, die in veel regio’s van Afrika in 20 – 30 procent van de bevolking voorkomt.
Het is het zogenaamde glucose-6-dehydrogenase deficiëntie, of “G6PD-deficiëntie”, een van de meest voorkomende genetische eigenaardigheden, die kan leiden tot bedreigende hemolyse (ontbinding van rode bloedcellen), vooral bij mannen, wanneer bepaalde medicijnen of chemicaliën worden gebruikt. De volgende kaart toont de verdeling van dit tekort (Bron en uitleg hier).

Deze erfelijke eigenschap komt vooral voor bij etnische groepen die in gebieden met malaria leven. Het gemodificeerde G6PD-gen biedt voordelen in de tropen. Het maakt zijn dragers resistent tegen malariapathogenen. Echter, een G6PD-deficiëntie is ook gevaarlijk als de getroffenen in contact komen met bepaalde stoffen die in bijvoorbeeld veldbonen, bessen, erwten en een aantal medicijnen worden aangetroffen.

Het gaat onder meer om acetylsalicylzuur, metamizool, sulfonamiden, vitamine K, naftaleen, aniline, malariamedicijnen en nitrofuranen. Het tekort aan G6PD leidt dan tot een verstoring van de biochemische processen in de rode bloedcellen en – afhankelijk van de dosis – van milde tot levensbedreigende hemolyse. De overblijfselen van de gebarsten erytrocyten leidt vervolgens tot micro-emboli, die kleine vaatjes in de organen blokkeren. Wat de oorzaak was van de ziekte en de dood van de jongeman uit Nigeria bleef op dat moment onduidelijk.

Een alarmerende ontdekking

Ik keek naar de medicijnen die ernstige hemolyse bij G6PD deficiëntie kunnen veroorzaken en werd echt bang. Een van de stoffen die in alle vormen van dit enzymtekort zeer gevaarlijk wordt genoemd is het anti-malariamedicijn hydroxychloroquine (HCQ).

Maar dit is precies de substantie die Chinese onderzoekers in Wuhan sinds 2003 tegen SARS aanbevelen. Samen met het virus van Wuhan kwam HCQ nu bij ons terug als een van de therapeutische opties en werd als zodanig geaccepteerd. Tegelijkertijd werd HCQ aanbevolen als een veelbelovend middel tegen Covid-19 voor verdere klinische studies met de steun van de WHO en andere instanties.

Naar verluidt zal de productie van dit geneesmiddel in Kameroen, Nigeria en andere Afrikaanse landen worden verhoogd. India is de grootste producent van HCQ en exporteert het naar 55 landen. Werner Baumann, voorzitter van de Raad van Bestuur van Bayer AG, kondigde begin april aan dat “verschillende onderzoeken in laboratoria en klinieken” de eerste aanwijzingen hadden opgeleverd dat chloroquine mogelijk geschikt is voor de behandeling van coronapatiënten. Het bedrijf leverde vervolgens enkele miljoenen tabletten.

Er zijn nu wereldwijd honderden onderzoeken, gepland of in uitvoering door verschillende sponsors, waarbij HCQ alleen of samen met andere geneesmiddelen wordt gebruikt. Toen ik enkele grote studies bekeek om te zien of patiënten met een G6PD-deficiëntie werden uitgesloten, vond ik in de meeste studieplannen geen bewijs hiervan. In de VS wordt bijvoorbeeld een grote multi-center studie met 4.000 vrijwilligers van gezonde medische staf voorbereid. Hier wordt de term “overgevoeligheid” echter alleen in algemene termen gebruikt, zoals het geval is bij alle geneesmiddelen met betrekking tot allergische reacties. In een chloroquine/hydroxychloroquine studie van de Universiteit van Oxford (NCT04303507) met een geplande 40.000 deelnemers wordt ook het risico op G6PD-deficiëntie niet vermeld. In een andere grote studie van het Pentagon is er echter een expliciete waarschuwing om patiënten met een G6PD-deficiëntie uit te sluiten van de studie.

De volgende grafiek, gebaseerd op informatie uit de WHO-database, laat zien hoeveel studies over Covid-19 en HCQ zijn gestart – en hoe weinig daarvan rekening houden met enzymdeficiëntie.

Meestal worden alleen de hart complicaties van chloroquine of hydroxychloroquine genoemd, wat in Brazilië leidde tot de voortijdige beëindiging van een studie met 11 sterfgevallen van 81 proefpersonen. Het lijkt er echter op dat er wereldwijd weinig aandacht wordt besteed aan dit verdere?? ernstige neveneffect. Bovendien wordt HCQ, bij gebrek aan alternatieven, sinds het begin van het jaar in veel landen getolereerd en massaal toegepast als onderdeel van een zogenaamd “compassionate use”. In de geneeskunde verwijst compassionate use naar het gebruik van nog niet goedgekeurde geneesmiddelen in noodsituaties.

Opvallende clusters

Tijdens dit onderzoek werden steeds meer resultaten van nauwkeurigere evaluaties van de sterfgevallen in sterk getroffen steden ontvangen. In New York en andere steden in de VS werd gemeld, dat de overgrote meerderheid van de dodelijke slachtoffers Afrikaans-Amerikanen waren – twee keer zoveel als op basis van het aandeel van de bevolking kon worden verwacht.

Ook uit Engeland, waar de sterftecijfers van Euromomo sinds begin april een stijgend sterftecijfer laten zien, werd gemeld dat 35% van de ongeveer 2000 ernstig zieke mensen, twee keer zoveel als verwacht, afkomstig waren uit etnische “minderheden” (“zwarte, Aziatische of andere etnische minderheden”), waaronder artsen en medisch personeel.

Het overlijden van een belangrijke arts in Italië is nog steeds dringend aan verduidelijking toe. Het overlijden van ongeveer 150 artsen en slechts enkele vrouwelijke artsen wordt in verband gebracht met Covid-19. Hoewel de leeftijd in veel van deze gevallen een rol kan hebben gespeeld, moet worden opgemerkt dat een hoge prevalentie van G6PD-deficiëntie ook is beschreven voor sommige regio’s van Italië en dat in Italië tot 71% van degenen die positief testten met PCR, evenals het personeel, een profylactisch hoog niveau van HCQ had. Hetzelfde geldt voor Spanje. Onder de eerste 15 Covid-19 sterfgevallen in Zweden waren er 6 jongere migranten uit Somalië.

Dodelijke combinatie

Daarom is het beangstigende resultaat van mijn onderzoek, dat typisch ernstig verloop met hemolyse, microthrombi en kortademigheid zonder typische tekenen van longontsteking vaker voorkomen waar twee factoren samenkomen:

• Veel patiënten met voorouders uit malarialanden met een G6PD-deficiëntie
• Profylactisch of therapeutisch gebruik van hoge dosis HCQ

Dit is precies wat men kan verwachten in Afrika en het is al overal het geval, daar waar migratie tot een grote bevolking uit malarialanden heeft geleid. Het volgende schema geeft de processtroom schematisch weer.

Steden als New York, Chicago, New Orleans, Londen of zelfs grote steden in Nederland, België, Spanje en Frankrijk zijn zulke centra. Als de test op grote schaal wordt gebruikt in deze migratie-hotspots en naar verwachting positief zal zijn in ongeveer 10 tot 20% van de bevolking, zullen veel mensen uit de G6PD-landen er ook onder vallen. Als ze dan worden behandeld met een hoge dosis HCQ, hetzij profylactisch, hetzij als onderdeel van een “compassionate” gebruik, zoals gepland, dan zullen dergelijke ernstige klinische beelden ook worden opgeroepen bij jonge mensen, zoals de sensatiepers ons presenteert, en onze angst voor Covid-19 in leven houden.

Het is onbekend hoe vaak deze dodelijke combinatie al tot slachtoffers heeft geleid. Er is geen discussie over deze kwestie geweest tussen de verantwoordelijken binnen de WHO en binnen de regeringen. Er is ook een beangstigend gebrek aan kennis en verantwoordelijkheidsgevoel bij de artsen die verantwoordelijk zijn voor de behandeling van Covid-19 patiënten of voor het personeel dat hen behandelt.

Nogmaals: Dit verband geldt niet alleen voor Afrika, maar ook voor grote delen van Azië, Zuid- en Midden-Amerika, Arabië en het Middellandse-Zeegebied.

De genoemde gevallen hebben echter niets te maken met de ziekte van Covid-19. Een PCR-testresultaat dat leidt tot het profylactisch voorschrijven van HCQ is voldoende om een ernstige ziekte te veroorzaken bij tot wel een derde van de mensen uit risicogroepen die op deze manier worden behandeld.

HCQ-behandeling voor G6PD-deficiëntie is een gevaarlijke wanpraktijk

Dit zou onmiddellijk kunnen worden verholpen als alle behandelende artsen wereldwijd werden geïnformeerd over de contra-indicatie van HCQ. De WHO, het CDC, het ECDC, de Chinese SARS-specialisten, de medische verenigingen, de geneesmiddelenautoriteiten en de Duitse regering en haar adviseurs laten echter achteloos na om het publiek te informeren. Gezien de lopende programma’s lijkt dit grove nalatigheid te zijn.

Het is wanpraktijk om mensen met een G6PD-deficiëntie te behandelen met hooggedoseerde chloroquinederivaten of andere drugs waarvan bekend is dat ze gevaarlijk voor hen zijn. Onder het WHO-label “‘Solidarity’s clinical trial for COVID-19 treatments” worden gezonde mensen in allerijl blootgesteld aan toegestane, levensbedreigende experimenten. Honderden klinische proeven, meestal waardeloze observationele studies met parallelle benaderingen, lopen vaak ook met HCQ als een van de alternatieven.

De Duitse drugswetgeving verbiedt het gebruik van niet-goedgekeurde geneesmiddelen, maar de overheid moedigt dit nog steeds aan. Een niet-gevalideerde test die niet is goedgekeurd voor diagnostische doeleinden biedt het voorwendsel voor het gebruik van levensbedreigende medicatie – gegeven een besmettelijke ziekte waarvoor nog steeds geen bewijs is dat deze ernstige risico’s met zich meebrengt die verder gaan dan het risico van de jaarlijkse griepepidemie.

In volle vaart naar de catastrofe

De gevaren van deze epidemie worden gepresenteerd met behulp van wetenschappelijk bedrog. Een ongeschikte test uit Berlijn vormt het voorwendsel voor dodelijke maatregelen in de hele wereld. De gevolgen van deze fouten leiden in veel regio’s tot noodsituaties, die worden toegeschreven aan een epidemie. Dit creëert juist de golf van angst waar die zo velen uit het bedrijfsleven en de politiek in zitten en die onze grondrechten dreigt te begraven.

Het publiek, de media en de medische gemeenschap lijken nauwelijks verbaasd te zijn, dat in New York en andere centra meer dan twee keer zoveel “Afro-Amerikanen” sterven als op grond van hun bevolkingsaandeel zou worden verwacht. Zelfs in de studies naar sterfgevallen in de VS en elders wordt het risico van een G6PD-deficiëntie bijna altijd genegeerd of vergeten.

Wanneer gezochte ?? virologen en andere deskundigen al lange tijd aankondigen dat er een golf van sterfgevallen en vreselijke omstandigheden in de steden in Afrika zal zijn, weten zij dan van deze verbanden? Of zijn er andere aantoonbare redenen die zulke gedenkwaardige profetieën rechtvaardigen? Tot slot: Is dit alles alleen een zaak voor de wetenschap of ook voor officieren van justitie en rechtbanken?

Noot van de redacteur: Meer informatie en afbeeldingen zijn te vinden op de website van de auteur.

Over de auteur: Dr. Med. Wolfgang Wodarg, geboren in 1947, is internist en longarts, specialist voor hygiëne en milieugeneeskunde?? evenals voor de volksgezondheid en sociale geneeskunde. Na zijn klinische activiteit als internist was hij onder andere 13 jaar lang een officier van volksgezondheid in Sleeswijk-Holstein, Duitsland, tegelijkertijd docent aan universiteiten en technische hogescholen en voorzitter van de expertcommissie voor gezondheidsgerelateerde milieubescherming van de Sleeswijk-Holstein Medical Association; in 1991 ontving hij een beurs aan de Johns Hopkins University, Baltimore, USA (epidemiologie).

Als lid van het Duitse federale parlement van 1994 tot 2009 was hij initiatiefnemer en spreker in de Enquêtecommissie “Ethiek en recht van de moderne geneeskunde”, lid van de Parlementaire Vergadering van de Raad van Europa, waar hij voorzitter was van de Subcommissie gezondheid en plaatsvervangend voorzitter van de Commissie cultuur, onderwijs en wetenschap. In 2009 heeft hij het initiatief genomen tot de onderzoekscommissie naar de rol van de WHO in H1N1 (varkensgriep) in Straatsburg, waar hij na zijn vertrek uit het Parlement als wetenschappelijk expert is gebleven. Sinds 2011 werkt hij als freelance universitair docent, arts en gezondheidswetenschapper en was hij tot 2020 vrijwillig lid van het bestuur en hoofd van de gezondheidswerkgroep van Transparency International Duitsland.

Oorlog tegen een joker

De farmaceutische industrie en haar virologen proberen momenteel, om transparante (duidelijke??) redenen, de ziekteverwekker SARS-CoV2 te definiëren als een stabiele vijandige entiteit. Voor de “oorlog tegen het virus” is het gevaar nodig, vertegenwoordigd door een gespijkerde bal. Een “corona-vrije wereld” is het uitgesproken doel van de door vaccins geobsedeerde Bill Gates en zijn politieke vrienden. Ook met betrekking tot een mogelijke vaccinatie proberen ze ons de illusie te geven van een duidelijk definieerbare vijand in de wereld van de virussen. Dit is immers de voorwaarde voor de testactiviteiten en de handhaving door de overheid van een wereldwijd vaccinatiebeleid dat risicovrij is voor vaccinfabrikanten (die, ironisch genoeg, immuniteit hebben tegen aanklachten). Vandaag, op 4.5.2020, vindt een online donorconferentie plaats over de “Creation of a corona-free world” (ARD-Tagesschau) en kanselier Merkel belooft er miljarden van ons belastinggeld aan te besteden. Vanuit wetenschappelijk oogpunt zijn al deze inspanningen – op zijn zachtst gezegd – gevaarlijke aberraties. Ik heb het nog niet eens over de profiteurs van deze waanzin.

Het leven is niet triviaal en berekenbaar

Het is absoluut zeker dat het SARS-virus ook voortdurend en snel verandert. En wat voor zin heeft een vaccinatie tegen iets dat al lang niet meer te overzien is? Ons immuunsysteem reageert ook onvoorspelbaar. Kruisbestuiving? Immuungeheugen? De specificiteit en het belang van testen vervaagt snel. Dat geldt ook voor het effect van een vaccin.

Daarom is het bewijs van immuniteit een farce, en als het wet wordt, een gevaar voor de gezondheid dat niet te rechtvaardigen is. Om dezelfde reden zijn massale vaccinaties tegen respiratoire virussen riskante onzin en kunnen ze lichamelijk letsel veroorzaken. Bij snel veranderende ziekteverwekkers, zoals in het geval van griepvaccinatie, is succes een kwestie van geluk. Pas achteraf kan worden vastgesteld of de gevaccineerde personen beter af zijn dan de niet-gevaccineerde. Dit blijft een goede zaak, aangezien een op bewijs gebaseerde voorafgaande beoordeling van de baten natuurlijk nooit mogelijk zal zijn. Tot nu toe waren andere virussen blij en verspreidden ze zich daar waar één type virus door vaccinatie in de problemen is gekomen.

De Wuhan-virussen zijn allang verdwenen

Het gaat allemaal om de extreem hoge mutatiegraad van RNA-virussen, waaronder SARS-CoV2. De snelheid wordt op indrukwekkende wijze aangetoond door de website CoV-Glue, “Aminozuuranalyse voor de SARS-CoV-2 pandemie“, die aantoont dat voor SARS-CoV2 de mutatiesnelheid zeer hoog is in een zeer korte periode van ongeveer 4 maanden.

• 7237 niet-synoniem, d.w.z. aminozuurveranderende mutaties (vervangingen),
• 6 invoegingen (invoegen van extra bodems) en
• 87 verwijderingen (verlies van basen in de gensequentie) in gevonden gensequenties. .

Dat is voor een genoom dat zelf slechts uit ongeveer 30.000 basen bestaat een enorm aantal mutaties, inserties en verijderingen in zeer korte tijd. En dat zijn slechts de gegevens van enkele duizenden SARS-CoV2-virussen die gesequenced zijn. De natuur kent veel, veel meer. Niet-synonieme mutaties zorgen ervoor dat andere aminozuren in de eiwitten van het virus worden opgenomen. Deze veranderen dus de chemische eigenschappen van deze eiwitten. Deze mutaties stapelen zich binnen enkele weken(!) op, zoals uit de gegevens blijkt. Invoegingen en verwijderingen zijn van bijzonder belang, omdat ze kunnen leiden tot een frameverschuiving, waarbij de hele volgende keten anders wordt gelezen. Er zijn ook synonieme mutaties die, hoewel ze de primaire structuur van de SARS-CoV2 eiwitten niet veranderen, toch een rol kunnen spelen in de diagnostiek. Daarnaast zijn er nog veel vragen over verdere effecten van synonieme mutaties. Twijfels over de PCR-test, bestonden al vanaf het begin: Li et al, “Stability Issues of RT-PCR Testing of SARS-CoV-2 for Hospitalized Patients Clinically Diagnosed with COVID-19”, J Med Virol. 2020 mrt 26. doi: 10.1002/jmv.25786,

Snapshots van een eindeloos verhaal

Een ander belangrijk punt is dat de tot nu toe gesequenteerde SARS-CoV2-virussen een zeer klein deel van de natuur laten zien. In verhouding tot het totale genoom van alle coronavirussen bij alle mensen is deze sectie van weinig belang. Men moet ook bedenken dat er niet alleen SARS-CoV2, maar ook andere menselijke coronavirussen zijn – en ze muteren ook. Anders zou men niet terecht zijn gekomen bij het SARS-CoV2-virus. Computeranalyses, bijvoorbeeld van de stamboom van SARS-CoV2 (fylogenetische analyse), zijn zeer problematisch op basis van dit uiterst kleine deel van de natuur zoals die vandáág is. De laatste 15 jaar is er nauwelijks rekening gehouden met coronavirussen, noch bij mensen, noch bij dieren. Het overgrote deel van de coronavirus gensequenties in de databanken zijn afkomstig van de laatste 4 maanden of zijn 15 jaar oud. De kritiek hierop is niet nieuw, vooral de zeer inhomogene geografische spreiding van de gevonden gensequenties, zie Mavian et al, “Regaining perspective on SARS-CoV-2 molecular tracing and its implications“, medrxiv, 20.3. 2020, : “In een nieuwe boom die slechts een week later werd afgeleid, toen meer dan 135 nieuwe volledige genoomsequenties beschikbaar werden gesteld op GISAID (Figuur S2), is de directe link tussen Duitsland en Italië verdwenen als gevolg van de bijkomende clustering van eerder niet bemonsterde sequenties uit Portugal, Brazilië, Wales en Nederland (Figuur 2b).”

Zoonosis?  De mens is ook een zoönose!

Sommige publicaties zeggen dat haplotypes (d.w.z. genetische patronen) van SARS-CoV2 alweer zijn verdwenen, d.w.z. niet meer worden gevonden in nieuw gesequenteerde basissequenties. Ook SARS(1) is al lang weer verdwenen. Wat heeft genetische afstand tussen twee gensequenties dan nog voor zin?

Maar virologie blijft doen wat het al 30 jaar lang steevast doet. Het vindt een virale gensequentie die het nog niet kende en bestempelt vervolgens het nieuw ontdekte virus als dodelijk. Om dit verhaal te laten werken, heeft het deze theorie van zoönose nodig.

Zonder dat werkt het verhaal niet. Want alléén dankzij deze theorie, dat een ziekteverwekker pas eind 2019 op de vismarkt in Wuhan van een diergastheer naar de mens zou zijn overgebracht, kan de algemene aanname worden gedaan dat de ziekteverwekker een verhoogde pathogeniteit heeft (= een verhoogd ziekteverwekkingspotentieel). De ziekteverwekker is nieuw voor de mensen daarom zou de mens, in tegenstelling tot de oorspronkelijke gastheer, niet de kans hebben gehad om zich aan te passen aan de nieuwe ziekteverwekker.

De aanpak met een dergelijk verhaal wérkt zo goed, omdat er altijd uitgegaan wordt van ernstig zieke patiënten, die meestal tegelijkertijd aan meerdere ziekten lijden (multimorbide), terwijl mensen zonder of met zwakke symptomen gewoon niet worden getest. Op die manier heb je vanzelf een schijnbaar bewijs, dat positief testen en overlijden hand in hand gaan.

Een bewijs hiervan is dat Drosten, Wieler & Co. twee gensequenties in stand houden, één van een dierlijk coronavirus en één van een menselijk coronavirus, en wijzen daarmee op de grote genetische afstand. Deze bewering kan heel eenvoudig op deze manier worden gedaan, omdat er simpelweg geen gegevens zijn voor iets daartussenin. Niemand heeft in de afgelopen 15 jaar dierlijke en menselijke coronavirussen in de noodzakelijke dichtheid gemeten. Een zeer groot aantal SARS-CoV2-positieve mensen vertoont geen of slechts milde symptomen. Het aandeel van deze asymptomatische mensen, die dus geen symptomen vertonen, is naar verluidt 50 – 70%. Dit is niet mogelijk zonder dat het immuunsysteem al op het virus voorbereid was. Dit suggereert een constante ontwikkeling tot en met SARS-CoV2 (en zijn vele varianten).

Praten over de oorsprong laat alleen maar zien waar je begon na te denken

Steeds vaker worden ook fylogenetische analyses uitgevoerd in een poging om een andere stamboom te construeren dan de vele verschillende gensequenties; in tegenstelling tot de hypothese, dat SARS-CoV2 eind 2019 nieuw is ontstaan door zoönose, is dit niet het geval. Dergelijke analyses zijn problematisch vanwege de zeer korte steekproefperiode. Dit is echter alles wat momenteel beschikbaar is. Bovendien wordt het nulpunt, d.w.z. de referentiesequentie waartegen mutaties worden beoordeeld, willekeurig gekozen. Pas in China is de nieuwe PCR-test gestart en zijn de eerste gensequenties gegenereerd. En pas daarna hebben ze dat ook in andere delen van de wereld gedaan. Wat een voor- en achterwaartse mutatie is, is enkel een relatieve verklaring ten opzichte van de referentiesequentie. De veronderstelde spreiding geeft op die manier niet anders dan de geografische volgorde van de tests weer. Maar toch blijven de paniekzaaiers bij Johns Hopkins dit ook op andere plaatsen gebruiken.

We moesten eindelijk eens het beeld van een “familie-stamboom” opgeven – het beeld van recursieve netwerken lijkt meer op zijn plaats.

De diversiteit van SARS-CoV2 is zo groot dat zelfs in kleine monsters clusters worden gevormd. Het is niet meer mogelijk om duidelijk aan te geven hoe het virus in New York terecht is gekomen. Cf. Gonzalez-Reiche et al., “Introductie en vroege verspreiding van SARS-CoV-2 in het gebied van New York City“, 16 april 2020, medxriv: “Fylogenetische analyse van 84 verschillende SARS-CoV2 genomen wijst op meervoudige, onafhankelijke maar geïsoleerde introducties, voornamelijk uit Europa en andere delen van de Verenigde Staten. Bovendien vinden we bewijs voor gemeenschapsoverdracht van SARS-CoV2 zoals gesuggereerd door clusters van gerelateerde virussen, die worden gevonden in patiënten die in verschillende buurten van de stad wonen“. Deze clusters moeten zich dus in de laatste 3 maanden in de Verenigde Staten hebben gevormd. Dat is SARS-CoV2 en alles wat tot SARS-CoV2 heeft geleid, is veel ouder.??

Alternatieve interpretaties van dezelfde gegevens(!) uit de genendatabases suggereren dat SARS-CoV2 zich al meer dan 40 jaar in de mens verspreidt. Zie Chaw et al, “The origin and underlying driving forces of the SARS-CoV-2 outbreak“, 14 april 2020, bioxriv:

“We moeten erop wijzen dat de TMRCA-schatting sterk is beïnvloed door het genoombemonsteringsschema. Aangezien het vroegst beschikbare genoom werd bemonsterd op 12/24/2019, bijna een maand na de uitbraak, kan de werkelijke oorsprong van de huidige uitbraak eigenlijk eerder zijn dan onze schatting”.

“Uitgaande van een synonieme substitutiegraad van 2,9×10-3/site/jaar, kan  geschat worden, dat de oorspronkelijke recombinatie ongeveer 40 jaar geleden plaats heeft gevonden (95% HPD?? : 31-69 jaar; divergentietijd (t) = divergentie (dS)/(substitutiegraad x 2 x 3), rekening houdend met het feit dat dS in RBD??? het 3-voudige is van het genoomgemiddelde). De aminozuren in het RBD-gebied van de twee genomen zijn sindsdien door natuurlijke selectie in stand gehouden, terwijl synonieme substituties zich geaccumuleerd hebben.
Als dit klopt, kan SARS-CoV-2 al jarenlang cryptisch onder de mensen hebben gecirculeerd, voordat het pas recentelijk is opgemerkt”.

Dit zijn zeer recente evaluaties en het valt nog te bezien of deze preprint het zal halen door het veelgeprezen peer review proces waarbij de wetenschap zichzelf en de stand van de kennis “reguleert”.

Wat glyfosaat is voor velden, zijn antivirale middelen voor mensen…

Virussen zijn waarschijnlijk zo oud als bacteriën. Het immuunsysteem van gewervelde dieren is als enige in staat het lichaam te in harmonie te houden met de steeds nieuwe virusvarianten. Dit is precies waarvoor het in de loop van de evolutie is gecreëerd. De groep gewervelde dieren is ongeveer 500 miljoen jaar geleden ontstaan en het concept van het immuunsysteem is mogelijk nog ouder. Dus sinds 500 miljoen jaar geleden zijn de gewervelde dieren, waarvan het huidige eindpunt de mens is, het immuunsysteem aan het ontwikkelen in nauwe samenhang met de virussen. De moderne geneeskunde gebruikt echter corticosteroïden, die juist de immuunrespons onderdrukken, zoals blijkt uit vele COVID-19 behandelingsprotocollen, met name uit de VS.

Ondertussen maakt de industrie voortdurend reclame voor nieuwe geneesmiddelen. Waar worden ze gebruikt? 98% van de test-positieven vertonen geen of slechts milde symptomen. Maar de media mengen volledig kritiekloos test en infectie, infectie en symptomatische ziekte, symptomatische ziekte en dood. De zwaar getroffen personen zijn gemiddeld 80+ en lijden in overgrote meerderheid van de gevallen aan ernstige, reeds bestaande aandoeningen. Niemand kan zeggen hoeveel van hen zijn gestorven als gevolg van voortijdige gebruik van kunstmatige beademing. Intussen worden patiënten op de intensive care nog steeds gespeend van beademing met o.a. fentanyl, anders werkt de kunstmatige beademing niet. Deze patiënten worden als junks wakker, als ze überhaupt nog wakker worden. Katherine Ellen Foley, “Sommige medicijnen die gebruikt worden om coronaviruspatiënten aan de kunstmatige beademing te houden zijn schaars“, Quartz, 31 maart 2020,

De angst komt bij de ICU vandaan, maar wat is er aan de hand?

De ICU doet zijn best te laten zien waar het toe in staat is. Daarnaast zijn er medicijnen zoals Remdesivir, dat te giftig bleek voor de Ebola-therapie en ook faalt in andere tests. Josh Farkas. “PulmCrit – Elf redenen waarom het NEJM-papier over remdesivir niets onthult“, 11 april 2020, Alle twijfels hebben niet verhinderd dat Remdesivir via de flash-methode in de VS toch vrij is gegeven. En zo zijn er ook de combinatietherapieën met chloroquine en azithromycine, die echter kunnen leiden tot een hartstilstand bij mensen met eerdere hart- en vaatziekten. Of chloroquine monotherapie, die weer schade veroorzaakt aan rode bloedcellen bij mensen met een glucose-6-fosfaat-dehydrogenase (G6FD) deficiëntie. Zoals eerder aangegeven is Glucose-6-fosfaat dehydrogenase deficiëntie wereldwijd het meest voorkomende erfelijke genetische defect, met een frequentie tot 20-30% in Afrika. Landen met een hoog percentage Afrikaans-geborenen worden ook bijzonder getroffen.

Verkeerde prioriteiten en misleidende cijfers

Alles begint met een gammele test, overhaaste maatregelen en een blind vertrouwen in een of ander miniscuul element van de evolutionaire machine??, die vervolgens gedigitaliseerd wordt in de genendatabases, zonder door maar iets gerechtvaardigd te worden. De wetenschap en de politici die haar(wie?) adviezen volgen, zullen hun zelfgemaakte crisis moeten blijven volhouden?? hoewel het buitengewoon twijfelachtig is, dat een virus dat geen(!) symptomen veroorzaakt bij 50 – 70% van de geïnfecteerde mensen, Europa bereikte op exacte hetzelfde moment dat de tests werden gestart, zoals sommigen ons nu willen doen geloven met behulp van de curves van oversterfte. En dit in een patiëntenpopulatie waarvan 40% van de intensive care patiënten rechtstreeks van het verpleeghuis naar de ICU kwam. Zie Matthias Thöns, “Zeer verkeerde prioriteiten gesteld en alle ethische principes geschonden“, Deutschlandfunk, 11.4.2020,

“En we moeten niet vergeten dat de ernstig zieke COVID-19 patiënten, zoals de ziekte wordt genoemd, meestal zeer oude mensen zijn, die al ziek waren en van wie 40 procent afkomstig was uit verpleeghuizen en de hoogste graad van zorg nodig hadden. Van 2.003 sterfgevallen in Italië, waren er slechts drie patiënten die geen ernstige vooraf bestaande aandoeningen had. Het is dus een groep die meestal en tot nu toe altijd meer palliatieve zorg heeft gekregen dan intensieve zorg. Maar nu is er een nieuwe ziekte gediagnosticeerd en worden al deze patiënten ineens intensieve zorg patiënten”.

In sommige landen is er een extra vergoeding voor ziekenhuizen, als de DRG?? wordt opgewaardeerd tot covid-19. Dit wordt nog aantrekkelijker als de patiënt geïntubeerd wordt. Medicare in de VS betaalt 20% meer voor DRG’s met covid-19.

Vals alarm – een sociale auto-immuunziekte

In het huidige mediaklimaat en onder immense politieke druk om de draconische maatregelen en hun gevolgen te rechtvaardigen, is het zelfs met terugwerkende kracht zeer twijfelachtig dat er een onafhankelijke wetenschappelijke discussie zal komen over de zoönosehypothese van een verstandige risico-evaluatie??. Voor welke onderzoeksaanvragen zal geld worden uitgetrokken? De evolutie is al miljoenen jaren aan de gang, maar in de laatste 20 jaar komen virologen elke 3 tot 5 jaar met nieuwe dodelijke virussen die de mens bedreigen? MERS, SARS(1), SARS(2), varkensgriep, vogelgriep? Dit is echt te idioot voor woorden.