Zeker, er zijn mensen die zich veel te agressief opstelden op 24 januari op het museumplein in Amsterdam en in Eindhoven en door het hele land. Ik herkende niet de sfeer van de ingelezen en bezorgde burgers van de zomer van 2020 waar soms wel degelijk zonder romeo’s en zonder voetbalsupporters werd gedemonstreerd. ‘Vrouwen voor Vrijheid’ bij Lepelenburg in Utrecht en op het museumplein was ronduit liefdevol, ook met de passievolle woorden van Isa Kriens.
Maar aan de kant van de politie zit duidelijk ook agressie. Niet alleen bij de romeo’s in burger, maar ook aan de kant van de mensen achter de boardcomputer van de waterkanonnen waren er dingen totaal niet ok. Een vrouw die voorzichtig probeerde om er langs te komen in Eindhoven, werd met een druk op het knopje van 3 seconden, totaal onderuit gespoten en heeft nu breuken in haar schedel en moest 4 uur behandeld worden in het ziekenhuis. Dat roept heel heftige reacties op.
Ik hoop echter zo dat die reacties van shock, verdriet en woede niet omgezet worden in agressieve daden van wie dan ook, want zo langzamerhand zouden we eens uit die neanderthaler cyclus moeten komen, anders is er geen vooruitgang.
Wat ik het allermooiste zou vinden is dat meneer of mevrouw de robot achter de spuitmachine weer mens zou worden en met een bloemetje op bezoek zou gaan bij deze mevrouw met haar verwondingen en oprechte excuses zou aanbieden. En dat zij hem of haar dan zou vergeven na het uiten van wat het met ze gedaan heeft. Van beide kanten. Dát is hoe agressie getransformeerd kan worden tot liefde.
Toenadering dus, in plaats van meer afstand.
Het is wat overdreven wellicht, maar die hele spuitwagen met al z’n lompheid begint me zo langzamerhand aan die wandelende vechtmachines de zg. AT AT’s te denken uit Star Wars V.
Dat is toch het schoolvoorbeeld van ontmenselijking? Laten we dat als een waarschuwing zien en weer dichter bij elkaar komen.
Joris Baas
24 januari 2021
